Αμφιβολίες – Σύντροφοι στο δρόμο με τον Θεό

Μερικές φορές έρχονται πολύ ξαφνικά, σαν μια δυσάρεστη λοίμωξη που δεν περίμενες. Μερικές φορές  σχηματίζονται λίγο-λίγο για εβδομάδες, σταδιακά. Μιλάω για τις αμφιβολίες. Όχι για αμφιβολίες του είδους, αν αύριο θα είναι ηλιόλουστη μέρα ή αν έχω μελετήσει αρκετά για το ερχόμενο διαγώνισμα. Όχι, μιλάω για τις αμφιβολίες σχετικά με την πίστη μου στο Θεό Πατέρα, τον Υιό Tου Ιησού Χριστού και το Άγιο Πνεύμα.

Μεγαλώνοντας σε μια χριστιανική οικογένεια ήξερα από μικρή ηλικία τις ιστορίες της Βίβλου. Ο Ιησούς μου ήταν γνωστός. Θα έλεγα μάλιστα, ότι για μένα δεν υπήρχε άλλη πραγματικότητα. Ακόμη ως παιδί πήρα την απόφαση να ακολουθήσω τον Ιησού Χριστό. Ωστόσο, καθώς μεγάλωνα και έκανα νέους φίλους, παρατήρησα ότι υπάρχουν κι άλλες απόψεις, απόψεις που εν μέρει ήταν αντίθετες με το δικό μου πιστεύω. Ξαφνικά έπρεπε να πάρω μια θέση. Δεν ήμουν πια σε μια προστατευμένη χριστιανική γυάλα, όπου έπαιρνα μόνο ενθάρρυνση, παρηγοριά και επιβεβαίωση.

Ποιος θα πάει στον Ουρανό;

Μερικές συζητήσεις με μια φίλη μου από το σχολείο τις θυμάμαι ακόμα πολύ καλά. Αυτή ήταν μάρτυρας του Ιεχωβά και είχαμε κάποια σημεία στα οποία σκεφτόμασταν διαφορετικά. Ήταν πολύ σίγουρη για την πίστη της και μπορούσε να τεκμηριώνει  τις απόψεις της με πολλά εδάφια της Αγίας Γραφής. Μόνη μου, δεν μπορούσα μερικές φορές να αντιταχθώ σ’ αυτά. Άρχισα να αμφιβάλλω για το αν ο τρόπος, με τον οποίο εμείς οι Χριστιανοί ερμηνεύουμε την Αγία Γραφή, είναι όντως σωστός. Είναι η αιώνια ζωή στην παρουσία του Θεού για όλους όσους δέχθηκαν τον Ιησού Χριστό ως σωτήρα τους; Ή είναι μόνο για 144.000 επιλεγμένους; Έτσι, εγώ ο ίδια ασχολήθηκα με το Λόγο του Θεού με έναν εντελώς νέο τρόπο και πήγα με τις ερωτήσεις μου σε ανθρώπους που πίστευαν στον Χριστό για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Αυτό με βοήθησε να βρω απαντήσεις – αλλά όχι σε όλα. Αλλά ήμουν τελικά σίγουρη, ότι ο Ιησούς είναι ο μόνος δρόμος προς τον Πατέρα (Ιωάννης 14:6), και ότι θα ζήσω μαζί Του στην αιωνιότητα.

«Είσαι σίγουρος»;

Μ’ αυτό δεν τέλειωσε το θέμα της αμφιβολίας – και νομίζω ότι ποτέ δεν θα τελειώσει για μένα σ’ αυτή τη ζωή. Οι αμφιβολίες είναι σύντροφοι στον δρόμο με τον Θεό. Έρχονται ξανά και ξανά ψιθυρίζοντας: «Είσαι σίγουρος ότι …;»

Ο Θωμάς, ένας από τους μαθητές του Χριστού, ήξερε πολύ καλά αυτήν την ερώτηση. Ήταν ένας άντρας που ακολούθησε πιστά τον Χριστό, κι ήταν ακόμα και πρόθυμος να πεθάνει γι’ Αυτόν (Ιωάννης 11:16). Παρόλα αυτά, αμφισβητούσε πολλά πράγματα και έκανε συνέχεια κριτική – σ’ αυτόν αναγνωρίζω τον ίδιο μου τον εαυτό. Μια φορά, ο Ιησούς είπε στους μαθητές του ότι δεν χρειάζονταν να ανησυχούν γιατί Αυτός ετοίμαζε ήδη τόπο γι’ αυτούς στον Ουρανό. Τους είπε, επίσης, ότι μια μέρα θα ερχόταν να τους πάρει μαζί Του. Και στο τέλος είπε κάτι που ο Θωμάς δεν κατάλαβε καθόλου: «Ξέρετε, βέβαια, και πού πηγαίνω και την οδό που οδηγεί εκεί» (Ιωάννης 14:4). Αλλά, όχι, ο Θωμάς δεν το ήξερε! Έχει αμφιβολίες για το αν αυτή η πρόταση ήταν αλήθεια: «Όχι, Κύριε, δεν ξέρουμε πού πηγαίνεις. Δεν έχουμε ιδέα για το πού θα μπορούσες να πας, και πώς μπορούσα με να ξέρουμε το δρόμο που οδηγεί εκεί;» (Ιωάννης 14:5 ). Πήγε με τις αμφιβολίες του και τις ερωτήσεις του κατ’ ευθείαν στον Χριστό και πήρε αμέσως την απάντηση: Ο Ιησούς Χριστός ο Ίδιος είναι ο δρόμος! Νομίζω, επίσης, ότι ακόμα και μετά από αυτήν την απάντηση, ο Θωμάς δεν ήξερε τι ακριβώς σημαίνει. Τον περίμεναν ακόμη περισσότερες αμφιβολίες, ειδικά όταν ο Ιησούς κρεμόταν στο σταυρό του Γολγοθά, ανάμεσα σε δύο κλέφτες. Αυτό ήταν – και τώρα, τέλειωσαν όλα;

Και σαν να μην ήταν αρκετό αυτό – λίγες ημέρες αργότερα, του είπαν οι άλλοι μαθητές ότι ο Χριστός αναστήθηκε! Ο Θωμάς δεν μπορούσε με τίποτα να το πιστέψει – μέχρι που τον συνάντησε ο Ιησούς. Αυτό το κάνει ακόμα και σήμερα! Όχι απαραίτητα τόσο ρεαλιστικά όσο στον Θωμά, αλλά μ’ έναν τρόπο που μπορούμε μετά να είστε σίγουροι ότι πραγματικά ζει, μας γνωρίζει και μας αγαπά.

Ο Θεός αντέχει κάθε μου ερώτηση

Στη μέχρι τώρα πορεία μου με τον Χριστό, έχω καταλάβει ότι ο Λόγος του Θεού αντέχει τα ερωτηματικά μου, όσο κριτικά κι αν είναι. Ο Ιησούς δεν απαιτεί από μένα να σταματήσω να ρωτάω και να ερευνώ ή να απενεργοποιήσω το μυαλό μου τη στιγμή που κρατάω τη Βίβλο στα χέρια μου. Όχι χωρίς λόγο, απάντησε στην ερώτηση των Φαρισαίων, σχετικά με την μεγαλύτερη εντολή, ως εξής : «Η πρώτη και σπουδαιότερη εντολή είναι: ‘‘Άκου, Ισραήλ! Ο Κύριος ο Θεός μας είναι ένας και μοναδικός Κύριος. Και θα αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου μ’ όλη σου την καρδιά, μ’ όλη σου την ψυχή, μ’ όλη το νου σου και μ’ όλη τη δύναμή σου» (Μάρκος 12:29 ). Εδώ, ο Ιησούς, ναι μεν απάντησε, όπως αναμενόταν, με το ‘‘πιστεύω’’ από το Δευτερονόμιο 6:5 , αλλά πρόσθεσε την φράση, «μ’ όλο το νου σου» (διάνοια, μυαλό) – και το έκανε σίγουρα όχι χωρίς λόγο. Αυτό με ενθαρρύνει, αν κάτι δεν μπορώ να το πιστέψω αμέσως, να εμπιστευθώ το Θεό και ταυτόχρονα να χρησιμοποιήσω το μυαλό που μου έδωσε ο Ίδιος ο Θεός, αναζητώντας μια απάντηση. Οι αμφιβολίες δεν είναι ωραίο πράγμα, μπορούν να σε βγάλουν από το δρόμο σου και μερικές φορές θα πρέπει πραγματικά να πολεμήσει κάποιος εναντίον τους. Αλλά σε περιόδους αμφιβολίας, μπορεί κάποιος να πειραματιστεί το Θεό και μ’ έναν ιδιαίτερο τρόπο.

Σαλώμη Μ.

Είναι ευτυχισμένη 

και χαίρεται για τον Ουρανό.